Politie "Heeft niet teruggeschoten" bij massale schietpartij in Zweden

Het was ongeveer 12:30 uur op een grijze dinsdag in Örebro, Zweden, toen er schoten werden gelost in een volwasseneneducatiecentrum, met studenten en leraren in de klas. Minuten later, terwijl een alarm loeide, bestormde de politie het centrum, Campus Risbergska, waar ze een chaotische, met rook gevulde scène aantroffen. Het zou uren duren voordat ze een alles veilig gaven.

"Een inferno. Dode mensen. Gewonden. Geschreeuw en rook," zei Lars Wiren, politiechef van Örebro, donderdag tijdens een persconferentie terwijl hij de situatie beschreef.

Toen de agenten dinsdag de school binnengingen, was deze gevuld met rook van pyrotechniek, aldus de heer Wiren. De politie werd onder vuur genomen met zo'n intensiteit dat de agenten niet konden zien hoeveel schutters er op de locatie waren, voegde hij eraan toe. Door de rook zagen de agenten een man op hen afkomen met wat leek op een geweer.

De man bleef schieten, meerdere magazijnen met munitie leegschietend. In de chaos koos geen van de 130 politieagenten ervoor om terug te schieten, zei de politiechef.

"Je moet de situatie respecteren. Er is paniek onder de studenten, de leraren," zei de heer Wiren. "Er is rook. De omstandigheden moeten juist zijn om te schieten."

Na ongeveer een uur vonden agenten de schutter later onder de doden. Bij zijn lichaam lagen drie wapens, waaronder het geweer. In de buurt lagen minstens 10 lege magazijnen en ongebruikte munitie, aldus de heer Wiren.

Politieagenten verspreidden zich over de vier hectare grote campus, op zoek naar slachtoffers en mogelijk meer daders in een operatie die meer dan drie uur duurde, volgens een politietijdslijn van gebeurtenissen.

In een van de klaslokalen verstopten Hellen Werme en andere studenten zich minstens twee uur onder tafels en ziekenhuisbedden die werden gebruikt voor training. Zodra er schoten klonken, sloten ze de deur en verstopten zich aan de andere kant van de kamer, zei ze. Op een gegeven moment hoorden ze de schutter voorbijlopen.

"We waren heel stil. Hij was dichtbij," herinnerde mevrouw Werme, 35 jaar oud, zich een dag later. "Ik kon zijn stappen horen, maar toen waren de schoten steeds verder weg."