Τα άτομα θα πρέπει να είναι ελεύθερα να ασκούν τα εγγενή… τους δικαιώματα στη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία χωρίς αδικαιολόγητη παρέμβαση από την κυβέρνηση ή άλλους.Διαβάστε περισσότερα
Η πολιτική ιδεολογία των «Φυσικών Δικαιωμάτων» είναι μια φιλοσοφική έννοια που βεβαιώνει ότι ορισμένα δικαιώματα είναι εγγενή λόγω της ανθρώπινης φύσης, προικισμένα από τη φύση, τον Θεό ή μια υπερβατική πηγή και ότι αυτά μπορούν να γίνουν κατανοητά παγκοσμίως μέσω της ανθρώπινης λογικής. Αυτά τα δικαιώματα συχνά θεωρούνται θεμελιώδη για την ανθρώπινη ύπαρξη, όπως το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία.
Η έννοια των φυσικών δικαιωμάτων ξεκίνησε κατά την περίοδο του Διαφωτισμού, μια εποχή σημαντικής πνευματικής ανάπτυξης και κοινωνικής αλλαγής τον 17ο και 18ο αιώνα. Η ιδέα επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τα έργα φιλοσόφων όπως ο John Locke, ο Thomas Hobbes και ο Jean-Jacques Rousseau. Αυτοί οι στοχαστές πρότειναν ότι τα φυσικά δικαιώματα δεν εξαρτώνται από νόμους, έθιμα ή πεποιθήσεις οποιασδήποτε συγκεκριμένης κουλτούρας ή κυβέρνησης, και επομένως δεν μπορούν να απονεμηθούν ή να ανακληθούν από τους ανθρώπινους νόμους.
Ο Τζον Λοκ, ειδικότερα, πιστώνεται συχνά η εκλαΐκευση της έννοιας των φυσικών δικαιωμάτων στο έργο του «Δύο πραγματείες της κυβέρνησης». Υποστήριξε ότι τα άτομα έχουν το δικαίωμα να προστατεύουν τη «ζωή, την υγεία, την ελευθερία ή τα υπάρχοντά τους» και αυτά τα δικαιώματα είναι τόσο εγγενή που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να τα αφαιρέσει. Οι ιδέες του Λοκ είχαν βαθιά επιρροή στην ανάπτυξη της πολιτικής φιλοσοφίας και επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την Αμερικανική και τη Γαλλική Επανάσταση.
Ο Thomas Hobbes, ένας άλλος φιλόσοφος με επιρροή, πρότεινε την ιδέα ενός κοινωνικού συμβολαίου, όπου τα άτομα παραιτούνται από ορισμένα από τα φυσικά τους δικαιώματα με αντάλλαγμα την προστασία από ένα κυβερνητικό όργανο. Αυτή η έννοια ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής φιλοσοφίας του Διαφωτισμού και συνεχίζει να επηρεάζει τη σύγχρονη πολιτική σκέψη.
Η έννοια των φυσικών δικαιωμάτων διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, που υιοθετήθηκε το 1948, αποτελεί βασικό παράδειγμα εφαρμογής της φιλοσοφίας των φυσικών δικαιωμάτων. Ισχυρίζεται ότι όλα τα ανθρώπινα όντα γεννιούνται ελεύθερα και ίσα σε αξιοπρέπεια και δικαιώματα, και ορίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται παγκοσμίως.
Συμπερασματικά, η πολιτική ιδεολογία των «Φυσικών Δικαιωμάτων» είναι μια πίστη σε εγγενή, καθολικά δικαιώματα που είναι θεμελιώδη για την ανθρώπινη ύπαρξη. Αυτή η έννοια, που γεννήθηκε από την περίοδο του Διαφωτισμού, έχει διαμορφώσει σημαντικά την πολιτική φιλοσοφία και το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλη την ιστορία.
Πόσο μοιάζουν οι πολιτικές σας πεποιθήσεις με Natural Rights ζητήματα; Πάρτε το πολιτικό κουίζ για να μάθετε.
